Column Stefan Struve | Israel Adesanya neemt een break en dat is verstandig

Sinds april 2019 heeft 'The Last Stylebender' in elf titelgevechten gestaan en moest hij continu presteren op de toppen van zijn kunnen. Dat brengt uiteraard enorme fysieke en mentale druk met zich mee. Adesanya is één van de visitekaartjes van de UFC en moet naast het trainen en vechten ook constant opdraven om de UFC te promoten.

Daar wordt hij goed voor gecompenseerd, maar mentaal is dat slopend en op een gegeven moment loopt de emmer over.

Ook privé maakte Adesanya niet de meest verstandige keuzes, zo stapte hij met drank op achter het stuur in Auckland en werd hij tijdens een controle gepakt door de Nieuw-Zeelandse politie. Er wordt wel eens gezegd: het zijn brede schouders die de weelde kunnen dragen.

Ik vond hem in zijn interviews soms ook opmerkelijke dingen zeggen. Hij leek zo nu en dan oprecht geïrriteerd waar hij in het verleden juist altijd cool en scherp was aan de microfoon.

Dat er iets speelde bij de voormalige koning van de UFC middengewicht divisie was ook te zien in z’n wedstrijd tegen Sean Strickland, een partij die Adesanya in goede doen zou moeten winnen. Maar hij stond in Sydney waarschijnlijk met een zo goed als lege batterij te vechten tegen de taaie Amerikaan die de beste avond van z’n vechtende leven had.

Vechten op het allerhoogste niveau is voor een groot deel mentaal en als het mentaal niet goed zit en je tegen jezelf aan het vechten bent is winnen niet meer vanzelfsprekend, zelfs niet voor de tot een paar jaar geleden ongenaakbare Izzy. Omgaan met tegenslagen in een wedstrijd wordt dan enorm moeilijk en het wordt nog moeilijker om je rug te rechten en te vechten op het niveau dat je in het verleden wel kon halen.

Sinds Adesanya de titel wist te pakken tegen Robert Whittaker is hij de meest actieve kampioen ooit in de UFC. De combinatie van het supersterrendom en minimaal twee keer, een aantal jaren zelfs drie keer, vechten op het allerhoogste niveau onder de felle lichten van de UFC doet iets met een mens.

Ook een kooivechter. Neem daarin nog eens mee dat hij in november vorig jaar keihard knock-out werd geslagen door Alex Pereira en je hebt een cocktail die de geest geen goed doet.

Ik gun Israel Adesanya de rust om in z’n eigen tempo zijn hoofd leeg te maken en zichzelf te hervinden. Ondertussen is er in de middengewicht een mooie dynamiek ontstaan met een nieuwe kampioen en potentiële uitdagers in de vorm van Dricus Du Plessis, Khamzat Chimaev en misschien wel Kamaru Usman. Ik ben erg benieuwd naar Chimaev tegen Usman.

Ik hoop dat we de 'oude' Usman te zien krijgen, de verstikkende worstelaar die partij na partij domineerde. Mochten we de versie van Usman te zien krijgen die eerder dit jaar verloor van Leon Edwards in Londen dan wordt het een erg lastig verhaal. Tegelijkertijd is Chimaev een compleet ander type vechter dan Edwards.

Er staat veel te gebeuren in de middengewicht divisie waar, nog niet zo lang geleden, Adesanya op eenzame hoogte stond. Nu zijn er in korte tijd vier nieuwe 'contenders' opgestaan die de divisie een smoel geven. De één z’n dood is de ander zijn brood.