MotoGP | Valentino en de pastoor van Tavullia

Valentino Rossi's manieren om overwinningen extra kleur te geven dateren al uit zijn 125 cc-jaren. De tiener Rossi reed met een ereronde met een opblaaspop die Claudia Schiffer moest voorstellen – een steek onder water naar Max Biaggi die een amoureuze verhouding met Naomi Campbell had – hij dook een Dixi in vanwege vermeende hoge nood en had een als kip verklede fan als passagier. Voor de Duitse grand prix van 2003 hadden Rossi en zijn handlangers grootse plannen. Met 34 punten voorsprong op Sete Gibernau voerde Repsol Honda-kopman Rossi het kampioenschap aan na acht races. Dankzij die comfortabele buffer leken Rossi en co wel zo veel zelfvertrouwen te hebben getankt dat het weer eens tijd was voor gekkigheid. Hoewel Gibernau toch net als Rossi dat jaar al drie GP's had weten te winnen. En alle drie waren het overwinningen waarbij hij Rossi in rechtstreekse confrontaties had verslagen.

In de tijdtraining strandde Rossi op een vierde plaats, toen nog als laatste man op de eerste startrij, die werd aangevoerd door Max Biaggi. Eerste man op de tweede rij was Gibernau. Een echte Sachsenringspecialist was Rossi niet. Een jaar eerder won hij er met een beetje mazzel de MotoGP-race toen Olivier Jacque en Alex Barros elkaar in de slotfase van de sokken reden, strijdend om de winst. Rossi, op zijn superieur geachte 990 cc-viertakt ogenschijnlijk niet in staat om de lichter handelbare 500 cc-tweetakten van Jacque en Barros bij te houden, profiteerde dankbaar. En nu? Direct na de start was het duidelijk dat de race van 2003 tussen de nummers 1 en 2 in de tussenstand zou gaan. Rossi nestelde zich meteen aan de kop en Gibernau zette na twee ronden Ducati-coureur Loris Capirossi aan de kant. En hoewel Rossi de zaken onder controle leek te hebben – en gebrand was op revanche nadat hij zijn overwinning in Groot-Brittannië had moeten inleveren vanwege inhalen onder geel – kwam Gibernau op de Movistar Honda steeds dichterbij. Na twintig van de dertig ronden dook de Spanjaard binnendoor bij Rossi. Vale, de slimmere, sterkere, talentvollere en gewoon betere coureur van de twee, zou zich hier toch wel uit weten te redden? Ook omdat hij zich al een paar keer – dreigend of speels, het was maar hoe je het wilde zien – naast Gibernau had laten zien. Als een plagend voorspel. En dan was het weer eens tijd voor feest. Thuis in Tavullia hadden hij en zijn clan al bedacht hoe dat gevierd moest worden. De ervaren Jerry Burgess was sinds 2000 Rossi's crewchief en hij vertelde me wat er gepland stond. “Als Valentino wint, worden elke keer in Tavullia nog de klokken geluid door de pastoor”, aldus de Australiër. “Dit keer had de fanclub een kloktoren gemaakt met de pastoor uit Tavullia daarin. Die pastoor, al een heel oude man, zat in dat torentje te wachten op het einde van de race. Ze haalden hem uit zijn oude vertrouwde omgeving van Tavullia om in Duitsland mee te doen aan die ceremonie!”

Maar dan moest Rossi zich voor de finish dus nog even voorbij de verbeten sturende Gibernau zien te werken. Vol zelfvertrouwen zette Rossi zijn beslissende aanval in bij het uitkomen van de beruchte Wasserfall, de blinde maar bloedsnelle rechterbocht en de daaropvolgende duik de diepte in. “Op het punt waar de fanclub met de toren en daarin de pastoor stond, kwam Valentino in de laatste ronde langs als leider”, aldus Burgess. “De fanclub begon toen al vast dat hele gevaarte door de grindbak te trekken in afwachting van Valentino’s overwinning…. Die arme meneer pastoor had geen idee wat er allemaal gebeurde.”

Maar in de laatste bocht, onderaan de Wasserfall, stuurde Rossi verdedigend vroeg naar binnen en verloor zo cruciale exitsnelheid. Sete de schaduw kon zijn ogen amper geloven, dook binnendoor en won met 0,06 seconde voorsprong! Bovendien stond het zo maar 4-3 in hun onderlinge treffens in 2003. De al vierende fanclub kreeg het slechte nieuws ook door. Burgess: “En toen opeens: ‘nee, nee, nee, hij heeft niet gewonnen’. Toen moest het hele ding weer teruggeduwd worden! In die laatste bocht zat Valentino een versnelling te hoog en hij kwam er te langzaam uit.”

Burgess hoorde het verhaal over de pastoor en de klok pas enkele jaren later. “Na die race ben ik naar hem (Rossi, red.) toegegaan in de vrachtwagen en dat was de eerste keer dat ik hem heel boos heb gezien. Hij stond zich om te kleden en ik vroeg hem wat er met de motor mis was, waarom het mis ging in die laatste ronde. Ik had die informatie nodig om er wat mee te kunnen doen. Maar hij zat in een felle discussie met (toenmalige manager) Gibo en zij stonden allebei met de ruggen naar mij toe. Heel apart. Hij was heel duidelijk van de wijs en ook heel geïrriteerd.”

Voor winnaar Gibernau was Burgess streng. “Die race deed Sete er beter uitzien dan hij werkelijk was. Voor Valentino moet dat de zwaarste nederlaag uit zijn carrière zijn geweest, vooral vanwege het plan dat ze hadden. Zonder twijfel het grootste emotionele drama.”

De Grand Prix van Duitsland was de laatste race voor de zomerstop, maar na de zomerstop kwam het allemaal goed voor Rossi en het Repsol Honda Team. Hij versloeg Gibernau dat jaar nog vier keer in rechtstreekse duels. Drie wedstrijden voor het eind van het seizoen prolongeerde Rossi zijn MotoGP-wereldtitel in Maleisië, met zijn zevende seizoenszege. Ook in de laatste twee grands prix van 2003 was Rossi de beste. In Valencia nam hij in stijl afscheid van 2003, in duel met vice-wereldkampioen Gibernau, die zo'n 0,7 seconde later finishte. In Valencia nam Rossi bovendien afscheid van Honda en nam de wijk naar Yamaha – om met de kansloos geachte M1 direct de eerste race van 2004 te winnen. De klokken klonken extra luid in Tavullia, de pastoor was maar thuisgebleven.