Ireen Wüst

Eén medaille heeft Ireen Wüst nog nodig. Op de ranglijst van de meest succesvolle Nederlandse sporters op de Olympische Spelen staat ze nu nog gelijk met Inge de Bruijn, met acht plakken in totaal. Eén extra goud, zilver of brons is genoeg voor de alleenheerschappij. Maar als het aan Ireen ligt het liefst natuurlijk goud.

Wüst is een veelvraat. Op elke schaatsdiscipline heeft ze haar sporen wel verdiend. Of het nu de lange, trage klappen van de vijf kilometer betreft, of het hoge, agressieve ritme van de duizend meter: ze kan het allemaal.

De in het Brabantse Goirle geboren schaatster maakte al op jonge leeftijd furore op het ijs. Als jonkie van krap twintig jaar verraste ze vriend en vijand op de 3.000 meter. Ze versloeg landgenote Renate Groenewold en de Canadese favoriete Cindy Klassen, en werd zo de jongste olympisch kampioene ooit in het schaatsen.

De twee olympiades die volgden op Turijn maakten van Wüst een sportieve grootheid. Zowel in Vancouver als in Sotsji knokte het multitalent zich naar het olympische podium, met de Spelen van 2014 als hoogtepunt. Ze kroonde zichzelf de ijskoningin van de Adler Arena door twee keer goud en drie keer zilver te winnen.

Het zou een prestatie van formaat zijn als Wüst haar huzarenstukje van Sotsji zou herhalen in PyeongChang. Ze is inmiddels 31 jaar oud, een gepokte en gemazelde grande dame op schaatsgebied. En een vos mag zijn wilde haren misschien wel verliezen, de streken zijn niet zomaar verdwenen.

Dus ook al is het voorseizoen niet vlekkeloos verlopen voor Wüst, je kunt haar niet zonder meer afschrijven. Ze is een vechter. Een atlete die knokt, vloekt en sleurt voor elke seconde. En elke seconde in PyeongChang telt.