Cheryl Maas: 'Nooit meer snowboarden...wie ben ik dan?'

Vrijdagavond is op Eurosport (19.00 uur) de documentaire Cheryl Maas On Air te zien. De 33-jarige eigenzinnige snowboardster is het voorbije half jaar op de voet gevolgd tijdens haar comeback in de sneeuw. De vijftig minuten durende film toont een unieke blik in het bijzondere leven van de Brabantse wereldburger. Beelden vanaf de pistes overal ter wereld en thuis bij haar gezin in Oslo.

Amateurfilmpjes uit haar jeugd, de eerste stappen op de borstelbaan en de kennismaking met de coole wereld van het snowboarden. Via een toevallig aandeel in Dropstitch, de eerste 'All Girl Snowboard Film' uit 2004, waarin vrouwelijke snowboarders de hoofdrol speelden, is de ster van Maas snel rijzende. De tricks en sprongen die zij hierin laat zien, zijn zelden vertoond en gaan de hele wereld over.

Daarna benut Maas haar talenten ook in het wereldbekercircuit en door haar deelname aan de Olympische Spelen in 2006 wordt ze bij het grote publiek bekend. Olympisch succes blijft echter uit.

Tot de X-Games twee jaar geleden in Oslo worden georganiseerd. Haar thuisstad. Voor het oog van haar vrouw en twee dochters springt de freestyler op dit prestigieuze snowboardevenement naar het goud op de Big Air. Een prestaties die in het wereldje zelf misschien wel hoger staat aangeschreven dan goud op de Spelen.

Eindelijk winst op de X-Games. Een droom. En een kantelpunt. Want die Spelen blijven lokken en goud in PyeongChang is mogelijk. Het kan. Tot die oerstomme, schijtlollige duik in het zwembad, op 4 juni 2017. Maas krijgt in het ziekenhuis twee boodschappen te horen. "Het goede nieuws is dat je er nog bent. Het slechte nieuws is dat je je nek op verschillende plekken hebt gebroken."

Met haar nek ingepakt als Robocop loopt Maas later op eigen kracht het ziekenhuis uit. Ze moet blij zijn dat ze die duik überhaupt heeft overleefd. "Maar dan zeggen ze dat ik waarschijnlijk niet meer kan snowboarden. Ik voelde me leeg. Wat moet ik dan doen in mijn leven? Toen realiseerde ik me opeens dat ik zoveel van snowboarden houd. Als dat opeens wegvalt, dan weet ik niet meer precies wie ik ben."

Toch bieden artsen nog een opening. "En zodra ze mij een kleine kans geven, dan ga ik daarvoor." Een slopende revalidatie volgt. Net als trainingen in de sneeuw. Alles gericht op die laatste droom: een medaille op de Spelen op de Big Air. "Die Backside 900 is een hele goede truc voor de kwalificatie. Ik zal er een extra truc bij moeten doen om voor de medailles te gaan."