Players’ Voice | Casper Ruud: "Het is leuk om als familie Noorwegen op de kaart te zetten”

Sinds zijn toppositie bij de junioren evenaarde – en verbeterde – Casper de prestaties van zijn vader met het behalen van de top tien en het winnen van zes titels, waarvan hij er vijf veroverde in 2021.

In een nieuwe editie van de Players’ Voice blikt de huidige nummer acht van de wereld terug op zijn historische 2021, de harde lessen die hij leerde tijdens de Grand Slams en wat het voor hem betekent om uit te komen voor zijn land.

“Terugdenkend aan hoe ik in Australië begon aan mijn vorige seizoen, kon ik op dat moment niet vermoeden dat ik vijf toernooien zou winnen. Degene die wint is de beste van de week, dus dat is iets waar je altijd naar streeft, maar het is niet gemakkelijk! Het is zelfs heel lastig, omdat je normaal gesproken begint met 64 of 32 spelers, maar er slechts eentje kampioen kan worden.”

“Toevallig was ik het die vorig jaar vijf keer kampioen werd. Dat is natuurlijk een geweldig, leuk gevoel en hoewel het enigszins onwerkelijk is, geeft het me wel vertrouwen om een seizoen te beginnen in de wetenschap dat ik meerdere toernooien kan winnen en dat is een goede motivatie voor me.”

“Als ik de kans had om die vijf titels in te ruilen voor een Grand Slam-titel dan zou ik dat eenvoudig met ja beantwoorden. Grand Slams zijn natuurlijk de absolute hoogtepunten in onze sport en daar droomt iedereen van. Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik deelnam aan het hoofdtoernooi, nadat ik door de kwalificatie was gekomen (de Australian Open in 2018) en dat was een heel speciaal gevoel.”

“In 2021 slaagde ik er niet in om zo goed voor de dag te komen op de Grand Slams als ik had gehoopt. Ik kende nog wel een goede start, door voor het eerst in mijn carriere de vierde ronde in de Australian Open te bereiken, maar al met al verliepen ze vooral teleurstellend voor me.”

“Op Roland Garros speelde ik in de derde ronde tegen Alejandro Davidovich Fokina en de wedstrijd eindigde in zijn voordeel, 7-5 in de vijfde set. Dat was een pijnlijke nderlaag voor me, omdat ik een sterk gravelseizoen had gehad en het toernooi in Parijs was een belangrijk doel voor me. Die wedstrijd was echt bizar, een achtbaan, en ik wist dat ik kansen had gehad, maar ze niet had verzilverd.”

“Ik had een soortgelijke wedstrijd op Wimbledon, waar ik in een andere vijfsetter verloor van Jordan Thompson. Natuurlijk wil je dat soort wedstrijden niet verliezen, maar tegelijkertijd motiveert het je voor de volgende jaren, want als je de kans krijgt ze nog een keer te spelen, herinner je je de bittere verliespartijen uit het verleden en denk je: 'Laat het niet weer gebeuren!'”

“Ik denk dat het goed is om door het seizoen heen zware momenten en nederlagen mee te maken, omdat het betekent dat je een volgende keer net iets beter presteert. Ik hoop ooit in de positie te komen om dergelijke grote toernooien te winnen, maar dat voelt nog erg ver van mijn bed...”

“Natuurlijk zal ik er alles aan doen en ben ik bereid de trainingsarbeid te verrichten. Ik denk dat Roland Garros voor mij elk seizoen een van de belangrijkste toernooien zal blijven. 2024 zal dan natuurlijk een bijzonder jaar zijn, omdat we met de Olympische Spelen twee kansen krijgen om daar te winnen. Ik ben dan 25 jaar oud, dus ik hoop dan het hoogste niveau uit mijn loopbaan te halen.”

“Dit betekent dat ik jaar na jaar een betere speler moet worden en ik ben heel blij met de steun van mijn familie daarin. Mijn vader is mijn coach en mijn hele familie is heel erg betrokken bij mijn tennis. We weten allemaal dat dit geen gemakkelijke sport is, dus alles wat er naast de baan kan gebeuren proberen zij voor mij op te vangen, zodat ik me kan richten op mijn sport. Mijn vader helpt me al sinds ik heel jong was en we hebben een heel goede band als vader en zoon en als coach en pupil.”

“Ik denk dat ik zonder hem nooit zo ver gekomen zou zijn en het was belangrijk voor mij om iemand om me heen te hebben met ervaring als profspeler. Toen ik met kracht en fitness bezig was mezelf op te bouwen tot de speler die ik wilde worden, liet hij me inzien dat elke training ertoe doet. Je moet uren spelen en een heleboel ballen slaan om een goede speler te worden en ik denk dat ik daardoor al vroeg volwassen was.”

“Het is voor ons leuk om Noorwegen als tennisland op de kaart te zetten. Ik draag de Noorse vlag met trots en ik vertegenwoordig altijd mijn land, zelfs als ik ATP-wedstrijden speel. Noorwegen staat altijd naast mijn naam en ik geniet ervan om te spelen in de ATP Cup en Davis Cup.”

“Ik wil tennis een iets populairdere sport te maken in Noorwegen. Ik zeg niet dat we onze ski's moeten verbranden, maar misschien kunnen jonge, atletische kinderen eens kiezen voor een racket en hun kunsten op de tennisbaan vertonen. Misschien kunnen ze in de zomer tennissen en 's winters skien, want het zou echt leuk zijn om wat meer kinderen te zien spelen.”

“Ik weet dat tennis de afgelopen jaren absoluut is gegroeid en steeds meer TV-zenders mijn wedstrijden uitzenden. Het is een fijne gedachte dat de mensen thuis me volgen en ik hoop dat ik ze trots kan maken.”