Roland Garros 2011: ‘Rockster’ Li Na schrijft geschiedenis

De grootheid van topsporters wordt voornamelijk bepaald door hun prestaties. Ook virtuositeit, doorzettingsvermogen, sportiviteit en charisma spelen een rol bij het vaststellen van de status van een atleet. Een belangrijk element waar meer rekening mee gehouden zou moeten worden is de impact die iemand heeft. Impact op de sport, de mensen en in sommige gevallen zelfs hele werelddelen. Deze invalshoek maakt van Li Na één van de meest invloedrijke tennissters ooit. De Chinese won in 2011 Roland Garros en veranderde eigenhandig het tennislandschap.

116 miljoen Chinese kijkers zagen immers hoe voor het eerst een Aziatische speler een Grand Slamtitel veroverde. Het effect van de overwinning op de Italiaanse titelhoudster Francesca Schiavone in Parijs is waanzinnig gebleken. In 2011 bestonden er twee WTA-toernooien in China. Vorig jaar waren dat er 11. Er staan momenteel vijf Chinese speelsters in de top100 en bij het eindejaarstoernooi voor de beste acht speelsters van het jaar in het Chinese Shenzhen werd in 2019 een recordbedrag van 14 miljoen dollar verdeeld over de deelneemsters. Ashleigh Barty nam als kampioene 4.420.000 miljoen dollar mee naar huis. Dat bedrag had nog hoger kunnen liggen als de Australische nummer één van de wereld de poulefase ongeslagen was doorgekomen. Ter vergelijking: de US Openkampioen - bij zowel de mannen als de vrouwen - kreeg vorig jaar 3.850.000 dollar uitgekeerd. De acceleratie van de uitbreiding van de WTA Tour richting het oosten is in gang gezet door Li. Haar prestaties hebben de interesse gewekt van Aziatische fans en buitengewoon kapitaalkrachtige en enthousiaste sponsoren. Een flink deel van de financiële middelen die de WTA Tour draaiende houdt vandaag de dag, is afkomstig uit China.

Bij Li wordt juist haar sportieve succes ondergesneeuwd door de grote maatschappelijke en economische waardering die zij geniet. De speelster uit Wuhan was echter geen ééndagsvlieg. Gezegend met een fraaie techniek en een fantastische backhand, speelde ze ongeveer vijf jaar lang mee om de grote prijzen, totdat ze een punt zette achter haar loopbaan in 2014, opmerkelijk genoeg hetzelfde jaar dat ze de Australian Open won en de tweede plek op de wereldranglijst bereikte. In aanvulling op haar titels in Parijs en Melbourne, reikte Li drie keer tot de kwartfinale op Wimbledon en eenmaal tot de laatste vier op de US Open. Ze pakte in totaal negen titels en boekte overwinningen op de zussen Williams, Maria Sharapova, Kim Clijsters en anderen. In 2019 werd Li opgenomen in de International Tennis Hall of Fame in Newport in de Verenigde Staten.

Op Roland Garros 2011 stond Li in haar tweede Grand Slamfinale op rij. Eerder dat jaar werd ze in de titelstrijd op de Australian Open geklopt door Clijsters. De laatbloeier - Li was 29 in Parijs - greep ditmaal niet naast de hoofdprijs. Een keurig optreden met 31 winners en sterk serveerwerk resulteerde in een degelijke 6-4 7-6(0) overwinning op gravelspecialiste Schiavone.

‘Ze was al een nationale held. Nu krijgt ze de status van een rockster’, voorspelde Stacey Allaster, toenmalig hoofd van de WTA. Die rol was Li op het lijf geschreven. Met rijen oorbellen, een tatoeage op de borst, een flinke dosis temperament en Andre Agassi als idool, voldeed ze aan de functieomschrijving en week ze bovendien behoorlijk af van de gemiddelde Chinese. Terwijl veel van haar landgenoten een toonbeeld van ingetogenheid zijn, liet Li met haar gevoel voor humor, charisma en stage presence een onuitwisbare indruk achter. Al deze kwaliteiten kwamen samen tijdens de prijsuitreiking op de Australian Open 2014, toen ze onder meer op ludieke wijze haar agent bedankte en onder toeziend oog van duizenden mensen in Rod Laver Arena haar echtgenoot op de hak nam. Li Na, een tennisgrootheid in vele opzichten.