Roland Garros 2011 | Federer beëindigt magistrale winstreeks Djokovic

‘Laten we over zes maanden nog eens praten!’ Dat was de zeldzaam felle reactie van Roger Federer, nadat hij op de Australian Open 2011 voor de zoveelste keer door journalisten werd geconfronteerd met de vraag of het einde van zijn loopbaan nabij is. ‘Dat soort dingen worden heel snel gezegd’, voegde de geprikkelde Zwitser toe. Federer had in de halve finale in Melbourne verloren van Novak Djokovic. De Serviër, 24, was op dat moment in het bezit van slechts één Grand Slamtitel, maar was Federer ook al te slim af in de halve finale van de US Open.

De ergernis bij Federer was begrijpelijk. In 2007 werd door sommigen al getwijfeld aan zijn houdbaarheid als topspeler, wat met de kennis van nu een belachelijk idee is. Eén en ander neemt niet weg dat hij - en Rafael Nadal - met ingang van 2011 Djokovic voor zich hebben moeten dulden. De man uit Belgrado, gefrustreerd over zijn jarenlange functie als derde man, startte zijn heerschappij van het mannentennis in 2011 met een spectaculair statement. Hij won de Australian Open, Dubai, Indian Wells, Miami, Belgrado, Madrid en Rome. Onderweg klopte Djokovic drie keer Federer en vier keer Nadal (twee keer op gravel). De winstreeks begon eind 2010 in de finale van de Davis Cup tegen Frankrijk, waarbij Djokovic met twee gewonnen partijen aan de basis stond van de Servische eindzege. Het succes gaf hem een aureool van onoverwinnelijkheid.

Djokovic had zijn zinnen gezet op de Roland Garrostitel en verovering van de nummer één-positie op de wereldranglijst. Bovendien lag hij op koers om in Parijs een bijzonder record van John McEnroe te breken. De Amerikaan begon het seizoen 1984 met 42 achtereenvolgende winstpartijen. Djokovic kon deze reeks evenaren in de halve finale op Roland Garros.

Het was simpelweg onduidelijk hoe Djokovic in zijn toenmalige vorm geklopt kon worden, buiten de vage overtuiging dat er iets speciaals voor nodig was. De ultieme uitdaging in de tennissport was (en blijft) winnen van Nadal op Roland Garros. Gezien het feit dat Djokovic in aanloop naar Parijs twee keer van de Spanjaard had gewonnen in de finale van de grote graveltoernooien in Rome en Madrid, leek een overwinning op Nadal in de Franse hoofdstad steeds meer een reëel scenario. Zover kwam het echter niet in 2011. Djokovic werd in de halve finale een halt toegeroepen door dezelfde man die hem zes maanden eerder zijn laatste nederlaag had bezorgd: Federer.

‘Dit was denk ik mijn beste wedstrijd van het jaar’, stelde de 29-jarige Federer na zijn indrukwekkende 7-6(5) 6-3 3-6 7-6(5) overwinning. Beide spelers waren toegewijd aan een bijzonder hoog tempo, wat verspreid over 3 uur en 39 minuten resulteerde in talloze spectaculaire baseline-rally’s. In de wetenschap dat een ééndimensionale spelbenadering geen vruchten af zou werpen tegen de muurvaste Djokovic, voegde Federer op de juiste momenten de nodige variatie toe aan de razendsnelle slagenwisselingen. ‘Ik denk dat ik goed gespeeld heb, maar hij stond er op de belangrijke momenten. Ik feliciteer hem met zijn topprestatie. We waren onderdeel van een hele goede wedstrijd’, oordeelde Djokovic buitengewoon sportief. Ook Federer slikte zijn complimenten niet in. ‘Er stond heel veel druk op Novak, maar hij is er voortreffelijk mee omgegaan. Het was een genot om tegen hem te spelen. Wat ik wil zeggen - en dat heb ik hem ook gezegd bij het net - is dat zijn prestatie, ook al hebben anderen het nóg langer volgehouden, ongelooflijk is in het huidige professionele en fysiek loodzware tijdperk.’

Toevallig vond de wedstrijd plaats op de 25e verjaardag van Nadal, die al eerder op de dag zijn halve finale succesvol had afgewerkt. Bij winst op Federer had Djokovic niet alleen het record van McEnroe geëvenaard, maar tevens voor het eerst de koppositie op de wereldranglijst bereikt en zodoende Nadal van de troon gestoten.

‘Novak verslaan was misschien een mooi verjaardagscadeau voor hem [Nadal], aangezien hij zijn laatste vier duels met Novak had verloren’, grapte Federer. ‘Ik was hier echter niet om Novak zijn feestje te verpesten. Ik probeerde slechts een goede wedstrijd te spelen en de Roland Garrosfinale te bereiken.’ Het was de vijfde keer dat Federer de eindstrijd haalde op Roland Garros, waar hij in 2009 de titel won. Dat hij uiteindelijk - vergelijkbaar met de finales van 2006, 2007 en 2008 - verloor van Nadal, neemt het gewicht van de onvergetelijke overwinning op Djokovic echter niet weg. Al was het alleen maar om zijn twijfelaars de mond te snoeren.