Top 5 Beste Nederlanders op Roland Garros

In de rijke geschiedenis van Roland Garros zijn talloze Nederlandse spelers actief geweest op het Grand Slamtoernooi in de Franse hoofdstad. Verspreid over meerdere disciplines zijn mooie resultaten neergezet, met als hoogtepunt de eindoverwinning van Kea Bouman in 1927 en de ontelbare titels van Esther Vergeer en andere rolstoelhelden. Ook de eindzeges van Paul Haarhuis en Jacco Eltingh zijn niet te vergeten en behoren zonder meer tot de grote oranje successen.

Bij het samenstellen van lijstjes vallen er jammer genoeg vaak waardige namen buiten de boot, zeker als verschillende disciplines en tijdperken op één hoop worden gegooid. Door toelatingscriteria vast te stellen wordt de selectie een stuk gemakkelijker. Zo ook bij het volgende overzicht: Top 5 Beste Nederlanders op Roland Garros. Bij de samenstelling is louter gekeken naar resultaten in het enkelspel in de zogenoemde Open Era, het proftijdperk vanaf 1968…

45 jaar lang — tot Kiki Bertens in 2016 — was Marijke Jansen de enige Nederlandse halve finaliste op Roland Garros. Ze werd in 1971 bij de laatste vier verslagen door de legendarische Australische Evonne Goolagong Cawley, de uiteindelijke kampioene en latere nummer één van de wereld. In februari 2020 werd Jansen door de International Tennis Federation (ITF) in het zonnetje gezet en ontving ze de Fed Cup Commitment Award voor haar verdiensten in het Nederlands Fed Cupteam.

De halve finaleplaats van Bertens op Roland Garros 2016 vormt het hoogtepunt in de (Grand Slam)carrière van de 28-jarige Wateringse. De huidige nummer zeven van de wereld bereikte destijds via een indrukwekkende reeks overwinningen de laatste vier in Parijs, voordat ze — met een kuitblessure — naar huis werd gestuurd door topseed Serena Williams: 7-6(7) 6-4. Sindsdien, en op basis van haar grote gravelsuccessen de afgelopen seizoenen, wordt Bertens gezien als één van de beste speelsters op de oranje baansoort en als titelkandidaat op Roland Garros.

Bij de beschouwing van de carrière van Richard Krajicek wordt begrijpelijkerwijs veel nadruk gelegd op zijn Wimbledontitel in 1996. Hierdoor blijven zijn indrukwekkende prestaties op andere toernooien echter onderbelicht. Het bereiken van de halve finale op Roland Garros 1993 wordt bijvoorbeeld zelden ter sprake gebracht, terwijl zijn speltype niet bepaald was afgestemd op gravelbanen. Alvorens te verliezen van nummer twee van de wereld en tweevoudig titelverdediger Jim Courier, speelde en won Krajicek drie vijfsetters op rij. In het jaar dat hij Wimbledon won, stond hij in Parijs nog eens in de kwartfinale (nederlaag tegen Yevgeny Kafelnikov).

In de persoon van Tom Okker beschikte Nederland over een speler van wereldformaat in de periode dat tennis historische veranderingen doormaakte, met name de overgang naar de Open Era in 1968, toen ook professionals toegang kregen tot de Grand Slamtoernooien. Okker boekte zowel voor als na die mijlpaal succes op Roland Garros. In 1967 stond de geboren Amsterdammer al eens bij de laatste acht in Parijs, welk resultaat hij in 1969 overtrof via een gewonnen vijfsetter tegen de grote John Newcombe. Bij de laatste vier werd Okker een halt toe geroepen door de nog grotere Australische tennislegende Rod Laver, die dat seizoen alle vier de Grand Slamtoernooien op zijn naam schreef. In 1973 verscheen de voormalig nummer drie van de wereld nog een keer in de kwartfinale.

De enige Nederlander die ooit de finale haalde in Parijs was Martin Verkerk in 2003, terwijl de 24-jarige Alphenaar voorafgaand aan het toernooi nog nooit een wedstrijd had gewonnen op Grand Slamniveau. Dat niemand de finaleplaats aan zag komen is dan ook een understatement. De nummer 46 van de wereld werd uiteindelijk geklopt door Juan Carlos Ferrero (ATP-3), maar versloeg wel titelfavorieten en wereldtoppers Carlos Moya (ATP-4) en Guillermo Coria (ATP-7).