#YouSayWePlay | Zwaarbeladen finale Nadal-Djokovic op Roland Garros 2012

In het huidige tennistijdperk, geregeerd door de Big 3, is het evenaren en breken van records eerder regel dan uitzondering. De drie succesvolste tennissers bij de mannen — Roger Federer, Rafael Nadal, Novak Djokovic — en levende legende Serena Williams bij de vrouwen, zijn pioniers en verleggen voortdurend grenzen. In sommige gevallen vormt één specifieke wedstrijd een knooppunt van meerdere belangen en verhaallijnen. De mannenfinale op Roland Garros 2012 was een dergelijke zwaarbeladen aangelegenheid, met Nadal en Djokovic in de hoofdrollen.

Voor Nadal gold niet alleen dat hij zijn 50ste toernooizege en 11de Grand Slamtitel kon winnen, maar hij kon tevens de eerste man worden die zeven keer zegeviert in Parijs. Door te winnen zou de Spanjaard Björn Borg voorbijstreven en gravelkoningin Chris Evert evenaren. Voor Djokovic stond in zijn eerste finale in de Franse hoofdstad bizar genoeg nog meer op het spel. Naast een eerste Roland Garrostrofee zou een overwinning zijn vierde major-titel op rij betekenen, een prestatie die in het mannentennis voor het laatst werd vertoond door Rod Laver in 1969.

In het voordeel van Djokovic, de nummer één van de wereld op dat moment, sprak het feit dat hij in de afgelopen drie Grand Slams in de finale telkens zijn grote rivaal Nadal de baas was. Dat de man uit Mallorca tóch de betere papieren had is tegelijkertijd knotsgek en logisch te noemen, maar illustreert vooral het onwerkelijke niveau waar de heren op acteren. De favorietenrol van de zesvoudig kampioen stoelde grotendeels op het gegeven dat hij pas één keer in zijn loopbaan had verloren in Parijs (van Robin Söderling in de vierde ronde in 2009). Verder had Nadal vlak voor Roland Garros tweemaal in straight sets gewonnen van Djokovic in belangrijke gravelfinales en zodoende revanche genomen voor een reeks pijnlijke gravelnederlagen in 2011.

Ook tijdens Roland Garros 2012 was de vorm van Nadal superieur aan die van Djokovic. Hoewel de Serviër een uitstekende halve finale speelde en in drie sets won van Federer, kreeg hij bij de laatste acht vier matchpoints tegen in duel met Jo-Wilfried Tsonga. Nadal daarentegen, gaf op zijn route slechts 35 games prijs en kwam met dat aantal in de buurt van de dominante campagne van Borg in 1981, toen de Zweed in aanloop naar de finale maar 31 games afstond.

Alle ingrediënten voor een absolute kraker waren in huis. Bovendien lag de bijna zes uur durende clash in de Australian Openfinale eerder dat seizoen nog vers in het geheugen. In zekere zin duurde de eindstrijd op Roland Garros nog langer dan die slijtageslag, aangezien de partij werd geteisterd door slecht weer en noodgedwongen over twee dagen werd uitgesmeerd. Na meerdere korte onderbrekingen en een ijzersterk begin van Nadal, werd het duel gestaakt op het moment dat Djokovic de touwtjes stevig in handen had. Nadal stond weliswaar met 2-1 voor in sets, maar het was zijn uitdager die — na acht games op rij gewonnen te hebben — een break voorsprong te pakken had in het vierde bedrijf. De destijds 26-jarige Nadal verzocht nadrukkelijk bij de officials om een volgende onderbreking van het spel en kreeg zijn zin.

De wedstrijd werd op de maandag hervat en opnieuw was het Nadal die sterk uit de startblokken schoot. Tot begrijpelijke frustratie bij Djokovic maakte de Spanjaard zijn break achterstand ongedaan en kreeg hij bij een 6-5 voorsprong de overwinning cadeau via een slecht getimede dubbele fout van de ongelukkige topseed.

In 2006 en 2007 voorkwam Nadal in de finale op Roland Garros dat Federer een vierde major op rij won en in 2012 keerde hij op zijn favoriete toernooi terug in zijn glansrol als spelbreker. Anders dan zijn twee grote rivalen, slaagde Djokovic er later in zijn loopbaan alsnog in om vier Grand Slams op rij te winnen, verspreid over de seizoenen 2015-2016. Nadal had eenmaal de kans om die zeldzame prestatie neer te zetten, maar ging op de Australian Open 2011 onderuit.