Herboren Froome op Zoncolan; Dumoulin beperkt schade

In het peloton heerste vooraf onzekerheid over het mogelijke verloop van de koers. Zouden vroege vluchters ruimte krijgen voor een langdurige ontspanning? Of zouden de klassementsrenners meteen willen controleren en het heft in handen nemen?

Ook Robert Gesink wist het niet. De allrounder van LottoNL-Jumbo aast met Koen Bouwman al dagen op een etappewinst, maar twijfelde of de Koninginnerit van deze Giro daarvoor een geschikt moment zou zijn. "Het is tot dusver een heel zware Giro, met alle dagen volle bak koers. Een ontsnapping heeft eigenlijk nog geen één keer de finish gehaald."

Een vooruitziende blik. Verschillende groepjes namen de kuierlatten op de eerste beklimmingen, maar kregen nooit echt de ruimte. Twee minuten, vier minuten, maximaal zes minuten. De pogingen waren dapper, maar gaandeweg werd het iedereen duidelijk dat het echte vuurwerk op de Monte Zoncolan zou losbarsten.

De teams van Mitchelton-Scott (Yates), Bahrain Merida (Pozzovivo), Sky (Froome), Astana (Miguel Angel Lopez) en heel even Sunweb (Dumoulin) lieten zich keer op keer op kop van het peloton zien. Om het tempo te bepalen en de koers te controleren. En aan de staart van de groep vielen de zwakkere renners bij bosjes weg.

Zoals Esteban Chaves ontbrak in de finale. De Colombiaan, ritwinnaar op de Etna, kende opnieuw een off-day en kon zijn kopman Yates geen moment van dienst zijn.

Aan de voet de iconische Monte Zoncolan (10,1 kilometer, gemiddeld stijgingspercentage 11,9% met uitschieters naar 22%), die al dagen in allerlei gruwelverhalen door het peloton gonsde, waren nog twee renners vooruitgesneld: Valerio Conti (UAE Team Emirates) en Enrico Barbin (Bardiani). Het Italiaanse duo koesterde een kleine minuut voorsprong, maar die verdween als sneeuw voor de zon.

Met Wout Poels als onvermoeibare gangmaker worstelde de kopgroep zich de Zoncolan op. Dumoulin moest soms een gaatje laten, maar volgde, zoals hij eerder al aankondigde, geheel zijn eigen tempo. Op 4 kilometer van de meet zat het werk van Poels er op en zette Froome de versnelling een tandje hoger.

Die actie trok de kopgroep uiteen. Dumoulin moest passen, maar bleef volharden in zijn strijdplan. Eigen tempo, en dan zien we wel waar we uitkomen.

Met nog 3 kilometer te gaan probeerde Yates naar Froome te springen. Het man-tegen-man-gevecht tussen beide Britten was adembenemend en werd pas in de allerlaatste meters beslecht. Op de tanden bijtend hield Froome stand en zegevierde op de uitzinnige flanken van de Zoncolan, met Yates op slechts 6 seconden achterstand.

Dumoulin kwam als vijfde binnen en verloor (inclusief bonificaties) 37 seconden ten opzichte van Yates. Het verschil tussen beide titanen in het klassement is nu 1.24 minuut. Nog altijd een overbrugbaar verschil voor Dumoulin met het oog op de tijdrit van dinsdag.