Ronde van Lombardije | 'Onverslaanbare' Valverde hoopt op passend afscheid in Como

Alejandro Valverde maakte in 2002 zijn debuut in het profpeloton in dienst van Kelme. Al een jaar later toonde hij zijn klasse met twee overwinningen in de Ronde van Spanje. Op iets minder dan twee en een halve minuut van eindwinnaar Roberto Heras sloot hij die etappekoers bovendien af als nummer drie.

In de bijna twintig jaar die volgden bewees hij dat de bijnaam die hij als junior kreeg, El Imbatido, de Onverslaanbare, niet onverdiend was. Hij won eendaagse wedstrijden, eenmaal de Vuelta en won in 2018 eindelijk de regenboogtrui.

Een eeuwige smet op Valverdes blazoen zal zijn dopingschorsing van twee jaar in 2010 zijn. Hoewel de Spaanse autoriteiten in Operación Puerto weigerden de onderste boven te halen, deden hun Italiaanse collega's dat wel. Zij koppelden Valverdes DNA aan een van de bloedzakjes uit het archief van dopingarts Eufemiano Fuentes en eisten een schorsing voor de Spanjaard.

Op 31 mei 2010 sloot het CAS Valverde definitief uit voor twee seizoenen, maar vanaf zijn terugkeer in 2012 voegde de Spanjaard zich meteen weer bij de absolute wereldtop. Hij werd tweede in de Vuelta en belandde een jaar later in Lombardije, de Amstel Gold Race, Luik-Bastenaken-Luik en de Clasica San Sebastian op het podium.

Valverde verkeert in dit slothoofdstuk van zijn rijke loopbaan in goede vorm. Hij werd achter Sjoerd Bax tweede in de Coppa Agostini, finishte kort achter zijn winnende ploeggenoot Enric Mas in de Giro dell'Emilia als vierde en deed het zelfs een plekje beter in Tre Valli Varesine. Een overwinning in de Ronde van Lombardije, een van de weinige leemtes op zijn palmares, zou zijn afscheid van passend cachet voorzien.

Mas maakte in Emilia-Romagna dus indruk door Tadej Pogacar bergop te verslaan, maar in Bergamo staat hij aan de start als meesterknecht van zijn ervaren ploeggenoot, al zal de ontwikkeling in de koers misschiende verhoudingen doen verschuiven.

Drie keer finishte El Imbatido als tweede in Lombardije. Kort nadat ze elkaars kansen op het WK van 2013 de nek hadden omgedraaid klopte Joaquim Rodriguez zijn landgenoot Valverde dankzij een sterke versnelling op de Villa Vergano.

Een editie later stond de man uit Murcia weer op het een na hoogste treetje van het podium. Ook dit keer eindigde hij als snelste van de groep achter een solist, toen de Ier Daniel Martin erin slaagde om de groep der favorieten achter zich te houden.

Drie jaar geleden was de laatste keer dat Valverde als tweede eindigde en weer was het scenario hetzelfde. Bauke Mollema rondde succesvol een vlucht af, waarachter Valverde de rapste was in een groepje met Egan Bernal en Jakob Fuglsang.

De Spanjaard sluit zijn carrière af met vier overwinningen in Luik-Bastenaken-Luik, vijfmaal de Waalse Pijl en twee keer de Clasica San Sebastian en daarmee heeft hij dus een mooie erelijst, maar zijn laatste grote vis ving hij in 2018, toen hij zich eindelijk tot wereldkampioen kroonde.

Naast Mas kan Valverde met Iván García Cortina rekenen op de hulp van een andere knecht in de 'winning mood'. De selectie wordt gecompleteerd door Imanol Erviti, José Joaquín Rojas, Jorge Arcas en de Deen Johan Jacobs. De Spaanse equipe kende een zwaar seizoen, maar heeft de smaak met het einde in zicht goed te pakken.

Valverde zou een prachtige kers op de taart kunnen zetten met een geweldige slotakkoord. Aan vorm ontbreekt het dus niet en ook met het vertrouwen lijkt het goed te zitten: "Ik ben momenteel goed genoeg om mee te strijden voor de overwinning. Bovendien vind ik het een mooi parcours, het bevalt me beter dan de voorgaande jaren.” Dat wekt alvast hoge verwachtingen.

De mooiste najaarskoersen zie je live op Eurosport. Kijk je liever zonder reclame? Stream dan via discovery+.