Dag 2 van het EK baanwielrennen: het sprinten gaat beginnen

Roy van den Berg, Harrie Lavreysen en Jeffrey Hoogland vlogen in de finale van de teamsprint over de baan in een tijd van 42,151 seconden. Vervolgens mocht Matthijs Büchli zich aansluiten bij de podiumceremonie. Hij reed in de kwalificatie samen met Lavreysen en Van den Berg Nederland naar de snelste tijd.

De afvalrace van de mannen was het speelveld van Bryan Coquard en Elia Viviani. De sterke sprinters op de weg bleven als laatste over in de koers. De Italiaan ging als eerste aan in de sprint waarna Coquard het niet meer in zich had om te reageren. De scratch bij de dames werd gedomineerd door de Britse Emily Nelson. Kirsten Wild kwam aan het eind van de race ze achterin het peloton te zitten waardoor ze geen echte betekenis meer kon spelen in de finale. De voormalige wereldkampioene werd uiteindelijk zevende.

Bij de ploegenachtervolging van de mannen maakte Denemarken de grootste indruk. De Scandinaviërs staan dan ook in de finale tegenover Italië. Bij de dames had de Nederlandse ploeg het zwaar. De ‘jonkies’ kwamen niet verder dan de 1e ronde waarin België te sterk was. In de finale mogen Duitsland en Groot-Brittannië gaan strijden om het goud.

Dat was pas dag 1! Bij Eurosport is de avondprogrammering van het EK baanwielrennen weer LIVE te volgen op de televisie of op de Eurosport Player

De individuele sprintDag twee begint met de sprints. De ideale sprint bestaat uit pure kracht gecombineerd met souplesse en een geïntimideerde tegenstander. De sprint kan het snelste en kortste onderdeel van het baanwielrennen zijn, maar tegelijkertijd ook het langzaamste. Het onderdeel begint met een kwalificatie over 200 meter en werkt vervolgens hetzelfde als de teamsprint. De ronde daarop bestaat uit twee renners die het per ronde minimaal twee keer tegen elkaar opnemen. Mochten de renners na twee sprints allebei één keer gewonnen hebben volgt er een derde, en beslissende, sprint.

Maar de sprinters nemen het niet vanuit stilstaand tegen elkaar op. De renners worden losgelaten in de baan waarna pas de derde keer over de streep het einde van de wedstrijd is. De sprinters mogen vervolgens zelf het tempo bepalen en het moment van aanvallen kiezen. Het tempo kan zelfs zo laag liggen dat de renners stil gaan staan. Dit heet een surplace en mag maximaal 30 seconden duren. Allemaal om ervoor te zorgen dat de tegenstander voorop moet gaan rijden, of om de tegenstander te intimideren.

De Nederlanders zijn zeer sterk vertegenwoordigd op dit onderdeel. Harrie Lavreysen en Jeffrey Hoogland zijn de nummer 1 en 2 van het wereldkampioenschap in Polen. Net zoals bij de teamsprint is elke andere medaille anders dan goud dus een teleurstelling.

Maar er wordt niet alleen gesprint. Ook rijden de mannen vandaag de scratch en voor de vrouwen staat de afvalkoers op het programma. Kirsten Wild is gebrand om haar teleurstellende resultaat van gisteren te revancheren. Bij de mannen mag Wim Stroetinga zijn oranje-tenue aan doen. Op de weg beschikt de Fries over een snelle eindspurt. Dit zal hem goed van pas komen in de scratch.

Dag 2 wordt afgesloten met de ploegenachtervolging waar helaas geen oranje-renners in de finales staan. Dat maakt het eind niet minder spannend. De tijdrit van 4 kilometer gaat bij zowel de mannen als de vrouwen op een secondespel aankomen. Spanning tot aan het eind.