IndyCar | Josef Newgarden wint magnifieke, spectaculaire Indy500 - Rinus Veekay knap negende
DoorMatthijs Klerkx
Gepubliceerd 27/05/2024 om 01:49 GMT+2
Voor het eerst sinds Helio Castroneves in 2001 en 2002 kende de IndyCar een back-to-back-winnaar van de belangrijkste race van het jaar, de Indy500. Josef Newgarden haalde met een spectaculaire inhaalactie in de allerlaatste ronde van de race ten opzichte van Patricio O'Ward de zege binnen na een race vol crashes. Rinus Veekay werd zeer verdienstelijk negende.
Newgarden deed wat velen dachten dat onmogelijk was
Foto: Getty Images
Het duurde even voor we op de Indianapolis Motor Speedway van start konden in het belangrijkste Amerikaanse autosportevenement van het jaar. Gigantische regen zorgde namelijk voor uitstel van de start van de Indy500, maar even voor elf uur Nederlandse tijd gingen de heren toch van start op The Brickyard.
Rinus van Kalmthout, in de VS steevast Rinus Veekay genoemd - dat gaan wij vanaf hier ook doen, stond als zevende in de startopstelling, terwijl Scott McLaughlin vanaf Pole Position vertrok.
Direct na de start vond een enorme klapper plaats, waarbij Tom Blomqvist, Marcus Ericsson (de winnaar van 2022) en Pietro Fittipaldi betrokken waren. Het leverde een enorme ravage op, waarna de Safety Car al meteen op de baan kon komen.
Déjà -vu
Veekay startte redelijk, maar verloor daarna drie plaatsen op de baan voor de eerste rij pitstops - onder een Caution-situatie - eraan kwam. De zwakke plek van Ed Carpenter Racing (ECR) werd eens te meer blootgelegd, want de Nederlander moest nog vier plaatsen toegeven.
Rinus kende een déjà -vu, want net als vorig jaar ging het helemaal mis bij het wegrijden bij een pitstop - een Unsafe Release waarbij AgustÃn Canapino geraakt werd - zorgde opnieuw voor een straf. Veekay moest helemaal achteraan in het veld zijn race hervatten.
Er was één naam die telkens weer terug bleef komen: die van McLaughlin, die bij iedere herstart zijn grote moed toonde. Terwijl Veekay zich langzamerhand weer omhoog vocht in de 'tussenstandtoren', prijkte die van de Nieuw-Zeelander alsmaar bovenaan.
Herta DNF, Veekay op alternatieve strategie
Net voor de helft van de race verstreken was, mocht er een streep door een van de kanshebbers: Colton Herta lag in tweede positie, maar kende een overstuurmoment en raakte zijn wagen compleet kwijt.
Een nieuwe serie pitstops volgde, waarbij Veekay buiten bleef en zo bij de herstart de koppositie innam. Tijdens die pitstopdrukte kreeg Callum Ilott een duw van Kyle Kirkwood, waardoor de Brit zijn eigen stop niet kon maken. Daar had Ed Carpenter - inderdaad, de teambaas van... - dan weer last van.
De Nederlander maakte dus geen pitstop, waardoor werd gekozen voor een alternatieve strategie. Op deze manier hoopten Veekay en ECR weer terug te komen in de wedstrijd. De leiding van het startnummer 21 duurde maar één recht stuk, want meteen kwam Christian Lundgaard voorbij.
Alternatieve strategie loont
Even later hadden we opnieuw een Nederlandse nummer één in de race. Na zijn pitstop viel Veekay, volgens het nieuwe plan, ver terug. Het goede nieuws: hij bleef in de lead lap en zou dus kunnen aansluiten wanneer er weer iets gebeurde met de rest van het veld.
Josef Newgarden, vorig jaar voor het eerst winnaar, werd de nieuwe leider. Patricio O'Ward leek zijn McLaren kwijt te raken, maar hield hem uit de muur. Herta meldde zich weer op het circuit, nadat zijn team een nieuwe neus had gemonteerd. Met vijftien ronden achterstand had hij echter geen invloed meer op de wedstrijd.
caution-regen
Even later ontsnapte ook Ryan Hunter-Reay aan een megaklapper: hij maakte na een touché met Scott Dixon een 360 en kon zijn auto met kunst-en-vliegwerk op de baan houden, al moest de winnaar van 2012 wel opgeven.
En Veekay? Die kon weer de aansluiting maken in de rij. Met veel mannen die hun pitstop maakten tijdens deze caution kon de 23-jarige coureur zelfs wat plekken opschuiven en met een relatief verse set banden toch weer tussen de kanshebbers komen.
Al bij de herstart was het weer mis, want Marco Andretti - de kleinzoon van de man die de Formule 1 in wil met een eigen team - boorde meteen zijn bolide in de muur.
Power zonder power
Na 130 rondes volgde de eerste ronde pitstops onder groen, dus op racesnelheid. Na het buiten komen nam regerend IndyCar-kampioen Alex Palou voor het eerst het initiatief. Veekay kwam in een bijzonder goede positie weer de baan op, zelfs op een virtuele podiumplaats.
De volgende klapper kwam er voor Will Power. De winnaar van de Indy500 in 2018 en tweevoudig IndyCar-kampioen uit Australië zat aan de buitenkant van zijn voorganger, verloor grip en knalde ontzettend hard de muur in.
Apotheose vol aanvallen
Alle coureurs hadden dan nog één pitstop te gaan. Dus was het moment van billen knijpen gekomen. Alexander Rossi ging vanaf de kop als eerste naar binnen, waarna een stortvloed aan stops volgde.
Veekay bleef als langste buiten en had dus met nog 25 ronden te gaan de leiding in de wedstrijd weer te pakken. Na zijn pitstop kwam de Nederlander weer in de kopgroep terecht en dus kon ook hij aanspraak maken op een podiumplaats.
De slotfase werd enorm spectaculair. Een strijd tussen Newgarden, Rossi, Scott Dixon en Patricio O'Ward barstte los. De Mexicaan greep met nog vijf ronden te gaan de leiding, maar kreeg de winnaar van vorig jaar meteen weer om de oren.
Werd Newgarden dan de eerste sinds 22 jaar die back-to-back Indy500-overwinningen kon pakken? O'Ward had stalen zenuwen, want hij bleef maar wachten met de definitieve move. Bij het zwaaien van de witte vlag pakte de Mexicaan de koppositie weer over, maar dan was er dus nog één ronde te gaan.
Newgarden haalde de move der moves uit: de Amerikaan ging buitenom in bocht drie en won voor het tweede jaar op rij de Indy500, voor Pato O'Ward en Scott Dixon. Rinus Veekay werd zeer knap negende.
WAAR VOLG JE HET SPORTNIEUWS?
Al het laatste sportnieuws van voetbal tot veldrijden en van snooker tot biatlon volg je hier bij Eurosport. Volg ook ons kanaal op Whatsapp!
Gerelateerde onderwerpen
Advertentie
Advertentie