Vier debutanten: dit moet je weten over de nieuwe olympische disciplines

Dit onderdeel gaat niet om tijd, maar om strijd. Het doet nog het meeste denken aan de parallel reuzenslalom van het snowboarden, het event waar Nicolein Sauerbreij acht jaar geleden in Vancouver olympisch goud won. Maar dan in teamverband. Het parkoers is een reuzenslalom.

Elk land vormt een ploeg die bestaat uit twee mannen en twee vrouwen (plus twee reserves). Er staan zestien landen aan de start en zij werken in een knock-out format toe naar de finale. Elk teamlid gaat individueel naar beneden en skiet direct tegen een tegenstander van het andere land (man versus man, vrouw versus vrouw).

Degene die de onderlinge strijd wint, verdient een punt voor zijn land. Staat het na die vier races gelijk (2-2), dan wint het team dat de snelste individuele tijd heeft neergezet.

En als beide racers onderweg ten val komen? Razendsnel opstaan en doorgaan, is dan het devies. Degene die als eerste de finishlijn bereikt, is namelijk de winnaar. Halen beide skiërs de finish niet, om wat voor reden dan ook, dan wint degene die tot de valpartij de meeste meters heeft afgedaald.

Voor de skiërs was het even aanpassen toen de mixed team event werd geïntroduceerd. Zij waren gewend altijd solo hun run te skiën, gericht op de snelste tijd. Nu moeten ze het direct, naast elkaar op de piste, tegen elkaar opnemen. Spektakel en spanning dus. En een totaal andere mindset. Frankrijk, met het kwartet Adeline Baud-Mugnier, Mathieu Faivre, Alexis Pinturault en Tessa Worley, is de wereldkampioen van 2017.

Ja, waarom zou je curling niet in de gemengde vorm kunnen aanbieden? De sport van de schuivende stenen leent zich daar bij uitstek voor. Curling draait om precisie en tactiek. Krachtpatsers hebben weinig te zoeken op de kaarsrechte icetrack. Mannen of vrouwen, het zou dus geen verschil moeten uitmaken.

De regels zijn wel iets anders. In plaats van vier teamleden bestaat elk team in de mixed doubles uit één man en één vrouw. Beiden mogen tegelijk het ijs vegen, ook nadat ze zelf hebben gecurld. Er worden acht ends gespeeld in plaats van de gebruikelijke tien en elk team heeft zes stenen in plaats van acht.

Dan de regel die het meest afwijkt. Bij het begin van elke end is de baan niet leeg. Nee, er ligt al een gele en rode steen op het ijs. Daarna worden er dus nog vijf stenen per team gecurld. De steen van team 1 (hammer) wordt in het huis gelegd, de steen van team 2 ligt daarvoor op de centre line.

Dit nieuwe onderdeel lijkt op voorhand een zekere gouden plak voor één land: curling crazy Canada. Vier jaar geleden pakten zowel de mannen als de vrouwen de meest begeerde kleur van het medaillepallet. Voeg ze samen en je hebt in ieder geval de topfavoriet te pakken.

Toch is dat geen abc'tje. De wereldkampioenen van 2017 komen uit Zwitserland. Martin Rios en Jenny Perret versloegen vorig jaar op het WK verrassend het favoriete Canadese koppel Reid Carruthers/Joanne Courtney. Het gemengd dubbel is een volwaardig onderdeel waar spelers hun specialiteit van gemaakt hebben. Ga kijken en je merkt dat deze nieuwe discipline snel, tactisch en dynamisch is.

Sport, show en spektakel in alle poriën en vezels. Het was voor niemand een verrassing dat het IOC ervoor koos dit onderdeel van het snowboardcircus de olympische status te verlenen. In Sotsji meldde de slopestyle zich voor het eerst, nu debuteert de Big Air. Een keuze gemaakt om de interesse van de jeugd te blijven vasthouden.

Big Air is 'geadopteerd' van de X-Games en appelleert aan de Red Bull-mentaliteit: bigger, higher, faster. De boarders lanceren zich in PyeongChang vanaf de 49 meter hoge schans, komen in een vrije val, zetten op het laatste moment af waarbij ze zoveel mogelijk air time zoeken en doen vervolgens in de lucht hun meest spectaculaire serie trucs en technieken.

In het World Cup-circuit worden de Big Air-wedstrijden ook in het centrum van de grote miljoenensteden gehouden. Zoals dit seizoen Milaan, Beijing en Kopenhagen. Kwestie van de schans opbouwen, tonnen sneeuw storten en het publiek stroomt massaal toe. Vooral 's avonds onder het kunstlicht. Is het sport of is het show? Noem het een sportieve luchtshow.

Voor Nederland melden Cheryl Maas en Niek van der Velden zich in het Alpensia Ski Jumping Centre van PyeongChang. Maas was in 2016 bij de X-Games in Oslo de beste op de Big Air en mocht zich daardoor een jaar wereldkampioen noemen.

Laat je onderdompelen in de wereld van de switch backside 1260 melon en de backside 12 Japan en je kan genieten van een geweldige nieuwe olympische snowboardtak.

Hier hoeven we weinig over uit te leggen. De massastart, voor mannen en vrouwen, in is schaatsland Nederland inmiddels een bekend fenomeen. Maar nog niet bijster populair. Misschien omdat het te veel afwijkt van onze traditionele rondjes 31,6.

Over de grens is de animo beduidend groter. De massastart lijkt op het skeeleren, kent meer directe strijd en natuurlijk daarmee gepaard gaand spektakel. Hier is het betere duw- en trekwerk te zien. Plus een grotere kans op valpartijen. Het allerbelangrijkste: de race blijft tot op het laatst spannend, want vaak valt de beslissing op de laatste meters in de sprint.

De massastart telt zestien ronden van 387,36 meter. De totale afstand bedraagt dus 6.197,76 meter. Er staan maximaal dertig schaatsers aan de start van deze - zoals Amerikanen het noemen - pack style race. Elk land heeft twee rijders, waardoor er sprake kan zijn van teamtactiek.

Arjan Stroetinga en Irene Schouten werden in 2015 in Heerenveen de allereerste officiële wereldkampioenen op de massastart. Schouten komt in PyeongChang samen met Annouk van der Weijden aan de start. Bij de mannen vormen Sven Kramer en Koen Verweij het Nederlandse tandem.

Overigens kunnen we officieel niet spreken van een nieuw onderdeel op het programma, want de massastart werd eenmaal eerder in olympisch verband gereden. Dat was in 1932 bij de Winterspelen van Lake Placid. Destijds was deze racevorm in de Verenigde Staten gangbaar. Schaatsen tegen de klok kenden ze nog niet. Het bleef lange tijd bij een eenmalige gelegenheid, totdat het IOC drie jaar geleden besloot de massastart een nieuwe kans te geven

#FUNFACT
Het enige onderdeel dat voor de Winterspelen van 2018 van de lijst is afgevoerd is de parallelslalom in het snowboarden. Tot groot verdriet van Michelle Dekker. De parallelslalom is haar specialiteit.

#FUNFACT
In Nagano 1998 debuteerde snowboarden op de Winterspelen. Sindsdien is het programma van het snowboarden is uitgebreid van vier disciplines in 1998 naar tien in 2018.