Tennis | “Novak ging door een hel” - Steun Djokovic doet Stakhovsky en Oekraïense volk goed

Stakhovsky voegde zich onlangs bij het Oekraïense leger om tegen de Russen te vechten en deelde recent een screenshot van een appgesprek met Djokovic, die vraagt wat de beste manier is om te helpen. Die uitgestoken hand van de Serviër is minder toevallig dan het lijkt.

“Novak begrijpt precies wat er gaande is in Oekraïne, want hij is zelf door een hel gegaan toen hij jong was”, aldus Stakhovsky, die zijn vrouw en drie kinderen achterliet om het leger te dienen. “Ik heb een foto van mijn gesprek met Djokovic – met toestemming – gedeeld omdat ik wist dat het een opsteker zou zijn.”

“Ik denk niet dat iedere Oekraïner weet wie Richard Gasquet, Lucas Pouille of Aljaz Bedene is. En zo kan ik nog wel wat collega’s opnoemen die contact met me hebben gezocht. Maar Djokovic kennen ze wel. Novak weet wat er gaande is en veroordeelt dat, wat goed is voor de spirit in Oekraïne.”

“Al denk ik dat het volk ook erg blij is met eindelijk eens een normale president, die zegt waar het op staat en niet te beroerd is om net als alle andere Oekraïners zijn leven op het spel te zetten. Maar het is en blijft speciaal om boodschappen van mijn tenniscollega’s te ontvangen.”

“En dan Novak in het bijzonder, want kleine Novak is door een hel gegaan. Hij weet precies hoe het voelt voor onze jeugd vandaag de dag om in metrostations te schuilen voor vallende bommen. Tsja, weet je, ik zou willen dat niemand, jong of oud, dit hoefde mee te maken.”

Stakhovsky bereikte in zijn loopbaan de 31ste positie op de ATP-ranglijst, stond zes keer in de derde ronde van een Grand Slam en versloeg Roger Federer in de tweede ronde van Wimbledon 2013, waarmee hij een punt zette achter een reeks van 36 kwartfinales op rij voor de Zwitser.

En toen was het ineens oorlog in zijn thuisland. Een oorlog waar Stakhovsky in de verste verte niet op was voorbereid. “Ik had nooit kunnen bedenken dat ik nu aan het patrouilleren zou zijn, in zelfgemaakte kledij en met een wapen in mijn handen. Zelfs een paar dagen voor de daadwerkelijke inval had ik dit nog niet voorzien. Welke aanleiding zou er voor Rusland kunnen zijn om Oekraïne binnen te vallen? Ik zag het voor de inval niet en ik zie het nog steeds niet.”

“Ik ken nog steeds een heleboel mensen die hopen dat het een slechte droom was en dat de oude situatie terugkeert bij het wakker worden in de ochtend. Maar na twee weken oorlog kun je daar niet meer op hopen. Voor je het weet, ben je eraan gewend dat het oorlog is en kun je niets anders meer doen dan proberen je land te verdedigen. Dat is helaas de situatie nu.”