Haarhuis in New York: Stunt vs McEnroe & Legendarische rally vs Connors

‘Who the hell is Harhoes?’ vroeg John McEnroe zich af voor zijn tweede ronde op de US Open in 1989. Hoewel het wat bot klinkt, was de vraag terecht. De legendarische linkshander had immers geen idee wat voor vlees hij in de kuip had met Paul Haarhuis, destijds 22 jaar en nummer 115 van de wereld. De enige deelname van de Brabander op een Grand Slamtoernooi dateerde van eerder dat jaar in Parijs, waar hij tot de derde ronde reikte. McEnroe had op dat moment zijn zeven majors reeds gewonnen en kwam van een halve finale op Wimbledon af. ‘Om te verliezen van een gozer die ik nooit eerder had zien spelen is vrij slecht. Zoals ik me nu voel heb ik helemaal geen zin meer in tennis. Ik walg er zo van’, zei de felle viervoudig US Openkampioen nadat Haarhuis hem voor eigen publiek met 6-4 4-6 6-3 7-5 had verslagen.

Het betekende voor Haarhuis zijn grote doorbraak. Althans in ieder geval voor zichzelf. Voor het eerst tegen een wereldtopper spelen en direct stunten. Hoewel hij in het enkelspel nooit te boek stond als grote naam, stond hij bij grote namen wel te boek als groot probleem. Naast McEnroe hebben ook iconen als Boris Becker (drie keer), Ivan Lendl (één keer) en Pete Sampras (drie keer) moeten buigen voor Haarhuis, die in 1995 piekte met een 18e plek op de wereldranglijst. In het dubbelspel groeide hij uit tot heel veel meer dan een reuzendoder. Aan de zijde van Jacco Eltingh won Haarhuis in de jaren negentig alle Grand Slamtoernooien en werd hij nummer één.

Aangezien die informatie ontbrak op de US Open in 1989, werd de vraag van McEnroe over Haarhuis in de Amerikaanse pers beantwoord met ‘I’m Paul Haarhuis and I’m from Mars.’

De vierde ronde was uiteindelijk het eindstation in 1989. Twee jaar later was de US Open het podium voor het beste resultaat in het enkelspel op een Grand Slamtoernooi. Haarhuis bereikte de laatste acht en verpulverde onderweg in de derde ronde toenmalig nummer één van de wereld Becker met 6-3 6-4 6-2. In de kwartfinale stond Haarhuis oog in oog met de grote Jimmy Connors. De voormalig nummer één van de wereld en vijfvoudig US Openkampioen was 39 jaar oud en had als nummer 174 van de wereld een wildcard nodig om deel te kunnen nemen. Haarhuis had de heetgebakerde Jimbo in een houdgreep en serveerde op 6-4 5-4 voor een 2-0 voorsprong in sets. Maar op 30-40 kantelde het duel, als gevolg van één van de meest memorabele punten in de geschiedenis van het toernooi…

Haarhuis verzuimde tot viermaal toe het breakpoint weg te werken met een smash en gaf de veteraan een kans om het initiatief over te nemen. Het punt - en de rebreak - werd uiteindelijk met een fraaie running backhand passing gemaakt. Na die laatste bal belandde Connors op de eerste rij van de rijkelijk gevulde tribunes. Het was precies de plek waar Connors op dat moment wilde zijn, gevierd temidden van duizenden doorgedraaide landgenoten, die hunkeren naar een comeback. Na ontvangst van een ogenschijnlijk eindeloze staande ovatie stelde de heetgebakerde Connors niet teleur. Het knotsgekke punt markeerde de ommekeer. De set glipte via een tiebreak uit handen van de aangeslagen Haarhuis, die de wedstrijd vervolgens in vier sets verloor en zodoende een halve finale op een major misliep. Wel veroverde Haarhuis door dé rally een plek in de geschiedenisboeken, al gaat het om een bijrol in het verhaal van koning Connors.