Spanning om te snijden tussen Williams en Henin

Weinig speelsters hebben Serena Williams zo dwarsgezeten als Justine Henin. De Belgische won in 2002 voor het eerst van de Amerikaanse, maar het duidelijkste statement werd in 2003 gemaakt in de halve finale op Roland Garros. Williams had destijds vier Grand Slamtoernooien op rij gewonnen - inclusief Roland Garros in 2002 - en was de overduidelijke nummer één van de wereld. Een nederlaag op een major zou regelrecht breaking news zijn.

Henin won in Parijs een bloedstollende driesetter met 6-2 4-6 7-5 en weekte zodoende de greep van Williams op de grootste toernooien los. Maar de Luikse gravelspecialiste deed meer dan dat in het kolkende Court Philippe Chatrier, bomvol uitzinnige fans die er geen twijfel over lieten bestaan welke speelster de voorkeur genoot. Williams had echter voor hetere vuren gestaan. ‘Story of my life’, zei ze na afloop van de nederlaag zelfs, vechtend tegen de tranen. De emotie was niet slechts een reactie op het verlies en de ongegronde fluitconcerten, maar had alles te maken met het gevoel dat haar onrecht was aangedaan.

Williams kwam op een 4-2 30-0 voorsprong in de beslissende set, nadat een bal van Henin vlak naast de zijlijn terechtkwam. De titelhoudster omcirkelde met haar racket de balafdruk, waar het luidruchtige publiek geen waardering voor op kon brengen. Ook de bevestiging van de umpire, dat de bal daadwerkelijk uit was, maakte geen indruk op de fans. Williams besloot niet te wachten tot de toeschouwers waren uitgeraasd en sloeg een eerste service (uit) waar Henin nog niet klaar voor stond. Dat liet ze duidelijk merken door haar hand op te steken. Het gebaar van de Belgische werd echter niet gezien door de official van dienst. Het terechte verzoek van Williams om haar eerste service opnieuw te spelen kon hij derhalve niet inwilligen. Het was aan Henin om te bevestigen dat ze haar hand had opgestoken, zodat het punt opnieuw gestart kon worden met een eerste opslag. Die bevestiging kwam echter nooit. Williams sloeg een tweede service, verloor het punt, de game en uiteindelijk de wedstrijd. Al haar fouten werden verwelkomd met applaus en haar aftocht werd begeleid met een laatste fluitconcert. Henin kon begrijpelijkerwijs niet op warme felicitaties rekenen bij het net en ook in de pers kreeg ze er van langs. ‘Ik was teleurgesteld in haar. Ik denk dat liegen en misleiden niet eerlijk is’, aldus de destijds 21-jarige Williams.

Hoewel Williams een maand later op Wimbledon revanche nam, was ze alles behalve verlost van haar nieuwe rivaal. Niet alleen lukte het Henin om tussen 2003 en 2007 zeven Grand Slamtitels te winnen en de nummer één-positie te grijpen, maar ze boekte haar succes meer dan eens (zes keer) via rechtstreekse confrontaties met Williams. Vooral in het seizoen 2007 kreeg de inmiddels 23-voudig Grand Slamkampioene dreun na dreun van de kleine Waalse. In drie Grand Slamkwartfinales op rij - Roland Garros, Wimbledon en de US Open - werd Williams verslagen door Henin. Op alle ondergronden bewees haar strategische gevoelsspel in die periode superieur te zijn aan de kwaliteiten van Williams. Het laatste treffen kreeg een waardig podium. In de finale van de Australian Open van 2010 had Williams het laatste woord. Ze won met 6-4 3-6 6-2 en zette met een 8-6 voorsprong in onderlinge ontmoetingen op zak een punt achter de pikante rivaliteit.

Het hand-incident en de daaruit voortvloeiende pijn en frustratie bleek in de jaren nadien nog buitengewoon vers het geheugen te liggen. In 2010 werd het moment op een bijzondere manier in herinnering geroepen door Williams. Na het verliezen van een heetgebakerde wedstrijd tegen Jelena Jankovic in 2010 pleitte Williams voor haar eigen eerlijkheid en sportiviteit door bij het handen schudden ‘I’m not Justine’ te zeggen tegen de Servische. Een jaar later werd het onderwerp door de inmiddels gestopte Henin besproken op de Belgische TV en betuigde ze spijt. ‘Het is waar dat het niet mijn mooiste herinnering is. Er was veel spanning en veel acties zijn instinctief. Misschien was het een manier om respect af te dwingen, omdat de zussen Williams een bepaalde attitude hebben en graag intimideren. Het [slappe] handje na afloop van de wedstrijd was het begin van een lang verhaal voor ons, maar ik denk dat we altijd wederzijds respect hebben gehouden.’

De reactie van Williams op de uitspraken van Henin kwam via twitter en liet zien dat van vergeven en vergeten geen sprake lijkt te zijn, zoals een ouderwetse tennisrivaliteit betaamt.